Bad Day?

- Nie, nie. Pójdę do siebie, jak sam mówiłeś to tylko dwa domy dalej. Tak w ogóle to bardzo dobrze gotujesz. Na prawdę mi spakowało. Jeszcze raz dziękuję.

-Annabel.- wstał i wziął moją dłoń.-Myślę że naprawdę nie ma problemu abyś dziś została.

- Wiesz...chyba jednak wolałabym wrócić do siebie. - powiedziałam zakładając buty.

-W takim razie cię odprowadzę.- poczekał aż się ubiorę znów nałożył na moje ramiona marynarkę i wyszliśmy .

- Nie musisz tego robić. - mówiłam chociaż wiedziałam że i tak nie posłucha.

-Nie będziesz chodziła sama po nocy panno Meyers .

- Ile ty masz w ogóle  lat ? - nie wytrzymałam. Spojrzał na mnie i się zaśmiał

-Dwadzieścia trzy.

- Mówiłam ogólnie.

- Luzik panie Styles my tylko rozmawiamy.

- Nie dałabym ci więcej. - przerzuciłam włosy na lewe ramię.

-No dzięki ..

- Wydajesz się dosyć doświadczonym człowiekiem. -gadałam tak przez ilość wypitego wina.

-W czym dokładniej doświadczonym? Sprecyzuj swoje spostrzeżenia.-.objął mnie w talii. Przełknęłam gule w moim gardle.

-Rozumiem. Jesteśmy.- ujął moją dłoń i pocałował.-Do zobaczenia rankiem. Miłej nocy Bells.

- Tak miłej nocy Harry , a i proszę nie mów do mnie Bells. Najlepiej zwracaj się do mnie pełnym imieniem jeśli to nie problem. Tak lubię najbardziej. - posłałam mu blady uśmiech. Znów zmrużył oczy i pojawiła się w nich dziwna iskierka.

-Nie lubię mówić do takiej istoty tak poważnie i oficjalnie. Twój wdzięk i urok same nadają ci imienia ..Annie, An, Bells ...Ślicznie .- jeszcze raz pocałował moją dłoń i odszedł. Patrzyłam jak odchodzi do póki nie znikł mi z oczu. Weszłam do domu i zdałam sobie sprawę że mam jego marynarkę. Oddam mu rano. - pomyślałam. Poszłam prosto do łóżka nawet się nie przebierając. Zasnęłam szybko ..gorzej z pobudka . Budzik dzwonił a ja nie mogłam otworzyć oczu. Miałam dość, w tej chwili mógłbym umrzeć. Może nie bolała mnie głowa ale wszystko mnie bolało. Nie wiem czemu. Podniosłam się mrucząc coś pod nosem i poszłam się ogarnąć.  Wzięłam prysznic i już ubrana w mundurek poszłam zjeść  śniadanie. Wzięłam spakowana torbę i wyszłam z domu. Z ręki wypadły mi klucze więc zaczęłam kląć pod nosem. Podniosłam je i zamknęłam dom schowałam je do torby. Coś mi mówiło że to nie będzie mój szczęśliwy dzień.

-Annabel.- usłyszałam zatroskany głos przed sobą.- Wyglądasz blado co się dzieję?- Styles podszedł do mnie kładąc mi ręce na biodrach.

- Mam kurwa dość. Nie mam na nic siły. Pobije dzisiaj rekord uwag i przeczuwam że mogę nawet wylądować u dyra. Wszystko mnie wkurza. To zdecydowanie nie będzie mój dzień. - powiedziałam co leżało na sercu.

-Może zostań w domu co słońce?

- Jak ty do mn.... Mam dzisiaj fizykę, a pan Malik już za mną nie przepada. Jakoś sobie poradzę. - musiał się serio przestraszyć skoro tak mnie nazwał. Nie powinien tego robić.

-No dobrze, a więc chodź.- wziął mnie za rękę prowadząc do auta. Weszliśmy i Harry ruszył. Wysadził mnie tam gdzie poprzednim i pojechał pod szkołę. Ja sama doszłam do budynku. Po pierwszej lekcji zaczepiło mnie parę chłopaków z innych klas.

-Taka ładniutka i samotna. Możemy poprawić ci humor.- obejmowali mnie i śmiali się.

- Jakoś nie jestem specjalnie zainteresowana. - powiedziałam chłodno.

-Żebym ja ci humoru nie poprawił. - usłyszałam za sobą . Wiedziałam że to Harry więc czułam się już bezpieczniejsza. Oczywiście dlatego że to po prostu nauczyciel, a nie Harry. Tak to na pewno dla tego.

-Widzę, a raczej prowadzisz monolog. Odsuń się od niej jeśli sobie tego nie życzy .

- Dobra, już sobie idę. Ale proszę pana ona mnie bardzo lubi, nic na siłę przecież. - tłumaczył mu.

-Po prostu zabierz ręce z jej ciała i zejdź mi z oczu.

- Się robi, już mnie nie ma. - zmierzył mnie wzrokiem i poszedł.

-Jaką masz teraz lekcję ?

- Hiszpański proszę pana. - odpowiedziałam zdziwiona jego pytaniem.

-Dobrze. Idź pod klasę. Potem mamy muzykę .

- Do zobaczenia i dziękuję.

-Nie masz za co - odparł i zniknął w korytarzu a ja poszłam na lekcję .

Ta lekcja minęła mi szybko. Też ją bardzo lubiłam. Moje przypuszczenia jak dotąd się sprawdzały. Miałam nadzieję że Harry nie wymyślił niczego na muzykę. Dzisiaj na pewno nie dającym się namówić na żadne śpiewanie czy cokolwiek. Na korytarzu dziewczyny trochę dziwnie na mnie patrzyły. Jakby z zazdrością. Tylko dokładały oliwy do ognia. Strasznie wkurzały mnie te ich spojrzenia. Z resztą dzisiaj wkurzało mnie chyba wszystko. Zadzwonił dzwonek więc weszliśmy do klasy . Po chwili pojawił się Harry.

-Dobra młodzież siadać i słuchać . Tak też wszyscy zrobili. Oparłam się wygodnie o krzesło i czekałam co będzie dalej.

-Ci co idą na konkurs prawa strona klasa. Ci co dzisiaj ćwiczą instrumenty tył klasy i ci co ze mną rozmawiają lewa strona.

Nie chciałam przy nich grać więc zdecydowałam się że będę "rozmawiać" z naszym nauczycielem. Posiedzę sobie i tyle. Parę dziewczyn również zostało.

-Nie Megan nie umowie się z tobą idź mi na tył klasy.- powiedział znudzony. Chyba pierwszy raz dzisiaj się uśmiechnęłam.

-Przysięgam że jak mnie któraś zapyta jeszcze raz o to to nie wytrzymam - powiedział przez zęby i wziął jakaś teczkę przeglądając ją .

- Więc co będziemy robić? - spytała ruda dziewczyna której za bardzo nie znałam.

-Rozmawiać. Ty masz zagrożenie z muzyki.- nie mógł ukryć rozbawienia. Dziewczyna oburzyła się i zaczęła dyskutować z mężczyzną.

-Dobra skończ już Clare. Powiedziałem ci. Przemysł. Panna Meyers ..

Podniosłam na niego wzrok. Byłam strasznie znudzona i jakaś nieswoja.

-Celujący .

- Słucham? Żartuje pan sobie?

-Ja? Sądzę że nie. Pan McCulkin ..Dobry. - wymieniał dalej. W życiu nie spodziewałabym się że będę mieć tak dobrą ocenę. Pierwsza dobra rzecz dzisiaj. Lekcja się skończyła. Poszłam na obiad i tak później szybko minęła reszta dnia. Harry oczywiście odwiózł mnie do domu.

- Do poniedziałku. - powiedziałam wysiadając z auta. Wreszcie kochany weekend.

-Do poniedziałku. – odparł i odjechał. Weszłam do domu i zmarnowana rzuciłam się na kanapę. Bezczynnie patrzyłam w sufit. Tak mniej więcej minęło mi również pół soboty. Jadłam właśnie obiad i nagle zaczęło padać. Zrobiła się straszna ulewa. A ja jak idiotka gdy tylko zjadłam poszłam na spacer w ten deszcz. Byłam w parku ale potem nie poszłam do domu tylko dalej.  Jakoś nie specjalnie przeszkadzał mi ten deszcz. To było raczej takie oczyszczające. Mokra do suchej nitki stanęłam przed domem Harry’ego. Nie wiedziałam co ja tu właściwie robię. To mój nauczyciel. Kurwa, skomplikowane to moje życie. Ale powinno żyć się chwilą i ryzykować. Co ja właściwie miałam ryzykować? Dobra nie ważne..- zorientowałam się, że gadam sama ze sobą. Potrząsnęłam głową i zapukałam do drzwi. Czekałam tupiąc nogami, deszcz dalej padał, a ja zastanawiałam się co mnie tutaj przyciągnęło... 

-----------------------------

Wiecie co? 

Siedzę przed laptopem i nie wiem co napisać. 

Dowiedziałam się dzisiaj o czymś co totalnie mnie wkurzyło. Kojarzycie nasz blog o Alice i Louis'ie?

Nasz pierwszy blog, do którego mam cholerny sentyment.

Otóż pewna dziewczyna postanowiła bezczelnie kopiować jego treść i pisać iż jest to jej własna twórczość. 

Osobiście mnie to bardzo dotknęło. 

Mam strasznego doła i dlatego piszę o tym do was. Może pomyślicie że jestem wredna, ale ja tego tak nie zostawię. Ta dziewczyna nie miała prawa tego zrobić.

Proszę piszcie do znajomych o tym i możecie zostawiać jakieś komentarze pod rozdziałami na tej stronie gdzie historia może wam się wydać znajoma:

http://me-and-1d-in-my-life.blogspot.com/

Jest to dla nas bardzo ważne ponieważ to przykre i cholernie dołujące jak ktoś przywłaszcza sobie twoją ciężką pracę i pomysły.

Chodzi nam o prawdę.

Z góry dzięki i możecie się z nami dzielić swoimi opiniami na temat rozdziału i tej nieszczęsnej sytuacji.