Honest Conversations

Annabel

Wróciłam do domu i dokładnie w momencie kiedy zamykała drzwi zadzwonił telefon. Pewnie mama.- pomyślałam odbierając.

- Halo?

-Cześć córcia. Jak tam? Wszystko dobrze? Jak w szkole?- zasypywała mnie pytaniami a ja sumiennie odpowiadałam.

- Mamo wypytałaś mnie już chyba o wszystko. - śmiałam się.

-Masz chłopaka ?

- Mamo! Nie interesuj się tak... N-nie mam - dodałam po chwili.

-Serio?

- Z nikim nie chodzę.

-A masz kogoś na oku?

- Ale jesteś uparta.. - westchnęłam. - Powiedzmy że to takie złudzenie, bo raczej nic z tego nie będzie.

-To znaczy? No mów. Jaki jest. Jak wygląda.

- Nie chce o tym gadać.

-Annabel.. co jest?

- Po prostu nie wszystko jest tak jakbym tego chciała. - usiadłam na fotelu.

-Czyli? Zranił cię ?

- Nie, wręcz przeciwnie jest bardzo....kochany. Tylko że to niczego nie ułatwia, a komplikuje.

-Dlaczego?

- Mamo i tak już popełniłam głupstwo, wielkie, nie mogę dopuścić do kolejnego.

-Annabel mów natychmiast bo zrobię nalot na dom i będziemy gadać w cztery oczy.

- No ale co ja mam ci powiedzieć?! - spanikowałam. Tylko mamy mi tu jeszcze brakuje.

-Co się stało . Co zrobiłaś że uważasz za głupie?

- Uległam.

-Ule ...o Jezu ...

- Mamo...to jest trudne. - otarłam łzę z policzka.

-Ale to o co chodzi? Przespał się z tobą i zostawił?

- No właśnie o to chodzi że nie. I to jest najgorsze.

-Nic nie rozumiem. To chyba dobrze że cię nie olał.

- Mówiłam że to pokręcone.

-To mi wytłumacz.

- jestem zmęczona, nie martw się o mnie.

-Dobrze. Pogadamy jeszcze o tym. Do zobaczenia.

- Pozdrów tatę. - rozłączyłam się. Odłożyłam telefon i zamknęłam oczy. Cały dzień nie dochodziło do mnie co zrobiliśmy tej nocy. Najgorsze jest to jak bardzo mi się to podobało. Żałowałam? Nie. Bałam się konsekwencji . Musiał to skończyć, nie chciałam ale musiała. To nie mogło się nigdy więcej powtórzyć. Gdzieś około 19 ktoś zapukał do moich drzwi. Ze szczoteczką w buzi poszłam otworzyć.

-Cześć An. Słodko wyglądasz, pasta ci cieknie, możemy pogadać ?

Wytarłam brodę i przepuściłam go w drzwiach.

- Siadaj, zaraz przyjdę.

Pobiegłam do łazienki i dokończyłam mycie zębów. Ogarnęłam się i wróciłam do Harry'ego.

- O czym chciałeś pogadać? - spytałam stając w drzwiach.

-Usiądź.

- Postoje. - patrzyłam się na swoje stopy.  Podszedł do mnie obejmując.

 -To co się wydarzyło...- chciałam coś powiedzieć ale mnie uciszył.-Nie przerywaj mi. Chciałem tego. Właśnie z tobą i nie chcę abyś pomyślała że cię wykorzystałem jako naiwną uczennicę. Tak nie jest. Zależy mi na tobie. Podobasz mi się .

- Mówiłeś to już. Ja też tego chcę.....ale zrozum to nie jest takie proste. Jesteś moim nauczycielem, dochodzi to w ogóle do ciebie?

-Dochodzi i wiem że to wszystko utrudnia, ale możemy spróbować.

- Właśnie o to chodzi ze chociaż nie wiem jakbym chciała to nie możemy. - chyba wolałabym żeby mnie nienawidził.

-Możemy. - zbliżył się jeszcze bardziej -Skończysz tą szkołę i będzie po problemie a teraz możemy to ukrywać.

- Dlaczego nie odpuścisz? Po prostu dajmy sobie spokój - podniosłam na niego wzrok.

-Nie dam rady odpuścić. Jestem twój Annabel .- po tych słowach pochylił się i złączył nasze usta w delikatnym i czułym pocałunku. Kiedy się od siebie odsunęliśmy spojrzałam mu w oczy.

- Dlaczego? Tyle dziewczyn zrobiłoby co tylko byś chciał...

-Nie chcę ich. Chcę tę dziewczynę która nie zrobi wszystkiego co będę chciał.

- Ale ja się boję. - przyznałam.

-Ja też.

- J-ja sama nie wiem. To złe.

-Co jest złe?- głaskał mój policzek.-Wiesz że cały dzień tęskniłem .

Na te słowa mimowolnie się uśmiechnęłam.

- Złe jest chociażby to że tęskniłeś. - odpowiedziałam.

-To będę niegrzecznym chłopcem bo będę częściej tęsknił i częściej robił złe rzeczy.

- Dlaczego utrudniasz? To jest nie fair, to ty powinieneś mnie upominać, karcić, opieprzać, mówić że tak nie wolno... - dźgałam go palcem w klatkę.

-Mam cię karcić?- podniósł brew do góry .

- Wiesz o co mi chodzi. - walnęłam go w ramię.

-Oczywiście że wiem - pociągnął zębami delikatnie moją wargę.

- No chyba jednak nie.

-Powiedz mi.- przyparł mnie do ściany.-Kto lepiej całuje? Twój nauczyciel czy kolega?

- Ale to zostanie między nami?

-Ależ oczywiście panno Meyers.

- Mój nauczyciel umie to robić na celujący, on co najwyżej dostałby dopuszczający.

-Ah tak.- podniósł mnie umiejscawiając na swoich biodrach.

- To znowu zmierza w złym kierunku.

-Już ci powiedziałem, że dobrych rzeczy nie robię - przeszedł na kanapę i położył się tak, że siedziałam na nim.

- Do ciebie nic nie dociera. - powiedziałam zrezygnowana.

-A do ciebie dotarło że nie odpuszczę. Wygodna ta kanapa. Mogę na niej spać ?

- Chcesz tu spać? - popatrzyłam na niego z góry.

-Samotnie mi w moim domu jak pomyślę że ty tu również sama siedzisz.

Wybuchłam śmiechem. Jego mina sprawiła że ze śmiechu musiałam oprzeć się czołem o jego tors.

-Co ja takiego zabawnego powiedziałem ?- podniósł palcami mój podbródek.

- Twoja wypowiedź. - poprawiałam sobie włosy dalej na nim siedząc.

-A to śmieszne że czuję się samotny?

- Nie, zdecydowanie nie. Może powinieneś sobie kupić psa?

-Wystarczy mi taka jedna siedząca na mnie. A tak poważnie to mogę dziś tu spać czy nie?

- No przecież cię nie wyrzucę. - uśmiechnęłam się.

-Oh jak miło - położył mi ręce na plecach -To może jako grzeczna i posłuszna dziewczynka pójdziesz spać aby jutro móc wstać do szkoły ?

- No tak bo to ja jestem ta grzeczna.

-Szczerze to nie powiedziałbym ale stwarzajmy pozory.

- Przestań - poczułam że robię się czerwona.

-Nie przestanę. Uwielbiam jak to robisz.- zauważył głaszcząc mój policzek.

- Ale ja tego nie lubię. - wystawiłam mu język. Przyciągnął mnie do swoich ust i namiętnie pocałował. Nieśmiało oddałam pocałunek podpierając się dłońmi o jego tors.

-Teraz możesz iść spać.-odparł gdy się odsunęliśmy .

- Jak chcesz skorzystać z łazienki to się nie krępuj. Drugie drzwi na lewo.

-Dziękuję za informację.

- Proszę bardzo. - uśmiechnęłam się i chciałam z niego wstać.

Przytrzymał mnie jeszcze na chwilę. Przejechał dłońmi po moich nogach i uśmiechnął się, pozwalając mi w końcu wstać

- To idziesz to tej łazienki?

-Zaraz pójdę, na razie oglądam sufit

- Podoba się? - zaśmiałam się.

-Baardzo. Ta struktura hmm aż przyjemnie patrzeć.- podniósł się siadając. - To gdzie ta łazienka?

- Drugie drzwi po lewej. - pokazałam odpowiedni kierunek.

-dzięki.- cmoknął mnie w policzek i ruszył w głąb korytarza.

Poszłam na górę i weszłam pod kołdrę w swoim ciepłym łóżeczku. Byłam zmęczona, psychicznie chyba nawet bardziej niż fizycznie.

Zamknęłam oczy, czując się senna. Po kilku minutach zasnęłam.

---------------------------------------

No po pierwsze drogie panienki, która oprócz mnie miała kisiel w gaciach na THIS IS US?!

Żyję tym filmem!

Jest rozdział lecz z przykrością stwierdzam iż pod ostatnim rozdziałem było kiepsko z komami.

Co jest?