Complicated Relationship

Drzwi się otworzyły i stanął w nich mężczyzna. Koszulę miał kompletnie rozpiętą, czyli widziałam jego klatkę.

-O Annabel.

- Nie przeszkadzam? - spytałam kiedy udało mi się oderwać wzrok od jego tatuaży na torsie.

-Nie, wchodź szybko.- pociągnął mnie do środka.- Zdejmij tą bluzę z siebie i idź do salonu.

- Nachlapie ci. - powiedziałam.

-Wiesz co zrobimy inaczej.- wziął mnie za rękę i poprowadził do łazienki.- Rozbierz się z tego wszystkiego, a ja dam ci jakieś rzeczy.- zostawił mnie i pobiegł na górę, a zaraz wrócił z koszulą, która będzie dla mnie jak sukienka.

- Przepraszam za kłopot, w sumie nie wiem dlaczego przyszłam i zawracam ci głowę. - przyznałam.

-Żaden kłopot i dobrze, że przyszłaś.- uśmiechnął się i wyszedł. Zdjęłam z siebie mokre rzeczy. Włosy wytarłam ręcznikiem, tak że każdy odstawał w inną stronę. Ubrałam pożyczoną koszulkę i wyszłam z pomieszczenia obciągając ją najbardziej jak tylko było to możliwe.

-Proszę.- z kuchni wyszedł Harry podając mi kubek ciepłej herbaty.

- Dzięki - wzięłam od niego naczynie.

-Chodź.- objął mnie w talii i poprowadził na sofę.  Usiadłam na niej i chciałam się napić ale była jeszcze za gorąca. Trzymałam więc naczynie w rękach aby ogrzać sobie dłonie.

-Wiesz, że jak będziesz chodzić w taką pogodę po dworze to będziesz chora? - odezwał się, kucając przy dvd.- Co chcesz obejrzeć?

- Nie wiem. - wzruszyłam ramionami. - Na pewno ci nie przeszkodziłam? Jest sobotni wieczór nie miałeś żadnych planów?

-Nie, nie przeszkodziłaś.- powtórzył.- chociaż możesz ze mną iść na prawdziwą imprezę. Chętna?

- Nie bardzo mam nastrój na imprezowanie, ale jeśli ty chcesz iść to już mnie nie ma. - powiedziałam szybko.

-Mieszkasz dwa domy dalej. Co za problem się przebrać. Ja cię bardzo ładnie zapraszam. To jak?

- Przecież ktoś może nas zobaczyć. - powiedziałam w końcu.

-W tym klubie? Nie sadzę.

- To gdzie ty chcesz mnie wywieść? - zaśmiałam się.

-No wiesz... zobaczysz. Wypijaj.- kiwnął na herbatę.- A ja pójdę się w końcu kompletnie ubrać.- puścił mi oczko i poszedł na górę. Zastanawiałam się czy moje policzki są czerwone jak pomidor czy może jak burak. Wypiłam cały napój i odstawiłam kubek. Po chwili mężczyzna zszedł na dół. Był ubrany standardowo. Czyli koszula, marynarka i czarne rurki. Podszedł do mnie i nałożył mi na ramiona swoją bluzę. Wziął mnie na ręce i wniósł do auta. Wyjechał z garażu i zaparkował pod moim domem. Wysiadł, wziął mnie w ramiona, odebrał moje klucze i otworzył drzwi, wnosząc mnie do środka. 

-Mogę poczekać?

- Tak jasne, przy okazji weźmiesz swoją marynarkę bo zapomniałam ci ją ostatnio oddać. - mówiłam prowadząc go do salonu.

-Zostaw ją sobie. - włożył ręce do kieszeni.

- Nie no co ty. Chcesz coś do picia?

-Nie dzięki. - uśmiechnął się.- Uroczo wyglądasz w moich ubraniach.

- Są za duże, twoja koszulka jest jak sukienka, trochę za krótka ale dalej sukienka. - powiedziałam zawstydzona.

-No oczywiście, że za duże, bo ty jesteś drobna. I znów się rumienisz, a co ja takiego powiedziałem?

- Nic, ja... pójdę się przebrać, ten... możesz pozwiedzać jak chcesz. - pokazałam na dom. Pokiwał głową, a ja pobiegłam na górę. Wybrałam czarną sukienkę i przebrałam się w nią. Po około 30 minutach byłam już pomalowana i uczesana. Gotowa zeszłam na dół. Harry widząc mnie, skierował się do razu w moją stronę.

-Jak zwykle olśniewająco pani wygląda panno Meyers.

- Idziemy? - starałam się zignorować komplement który znowu wprawił by mnie w zakłopotanie.

-Tak, proszę.- podał mi rękę i zaprowadził do austina.- Mieszkasz sama. - zauważył odpalając silnik.

- Nie uwierzysz jeśli zaprzeczę więc tak, mieszkam sama.

-Domyśliłem się.

- Po tym że nikogo u mnie nie było?

-Nie, bardziej po tym jak mieszkasz.- odparł. Skupił się na drodze i po 20 minutach byliśmy pod jednym z największych klubów.

- Jesteś pewien że nie będziemy mieć kłopotów? - spytałam wysiadając z auta.

-Na pewno nie.- wziął mnie za rękę prowadząc do środka. Było dosyć sporo ludzi. Po wejściu w głąb sali poczułam intensywny zapach papierosów i alkoholu. Przeszliśmy do baru. Tam Harry postawił mi drinka a zaraz potem zaprosił do tańca. Dobrze mi się z nim tańczyło. Był naprawdę niesamowitym chłopakiem. Chyba mogę go tak nazwać. Mimo wszystko jest między nami zaledwie 4 lata różnicy. Wciąż jednak jest też moim nauczycielem, o czym nie wolno mi zapominać. Teraz kołysaliśmy się w rytm wolnej muzyki. Obejmował mnie delikatnie czasem miałam wrażenie że muska ustami moje ramię. Musiało mi się jednak jedynie wydawać. Chyba był rozsądny i zdawał sobie sprawę z tego kim dla siebie jesteśmy. Uczennica - nauczyciel to wszystko. Podeszliśmy znów do baru i zauważyłam naszego trenera. Nasz widok go nie zdziwił .

-Cześć stary. Witaj Annabel

- Dzień dobry, ja ee.., muszę już iść. - spanikowałam i zaczęłam przeciskać przez tańczących ludzi. Harry mnie zatrzymał i przyciągnął do siebie.

-Nie bój się. Chodź.-znów poprowadził mnie w to samo miejsce. Siedziałam przy barze bawiąc się szklanką od drinka. Krępowałam się i bałam, no bo co Tomlinson mógł sobie pomyśleć. Wiedziałam że to zły pomysł.

-Dobra ja lecę a wy się bawcie. Ann w poniedziałek zawody.- Uśmiechnął się i wyszedł. Nic nie odpowiedziałam tylko odprowadziłam go wzrokiem do wyjścia. Harry położył mi rękę na kolanie.

-Nie stresuj się tak. Jego to tak obchodzi z kim ja przychodzę do klubu ...Naprawdę uspokój się.

- Ale to było dziwne. Spróbuj na to popatrzeć z mojej perspektywy.- wytłumaczyłam mu.

-Tak ale on jest moim przyjacielem i nie uważa nasze spotkanie za coś niestosownego. - gładził moje udo .

- Ok ale to i tak było dla mnie trochę dziwne. - popatrzyłam na niego.

-Spokojnie.- znów wziął mnie na parkiet. Tańczyliśmy jeszcze bardzo długo. Dużo piłam i o dziwo wcale nie odczuwałam skutków. Teraz już na pewno czułam jak delikatnie mnie całuje. Nie mogłam jedynie pojąć dlaczego. Niby kim ja jestem? Nijaka. Wspięłam się na palce i powiedziałam mu do ucha żeby usłyszał. 

-Idę do łazienki, zaraz wracam.

Puścił mnie powoli i odeszłam w stronę toalet. Tam uważając na swój makijaż spryskałam sobie twarz zimną wodą. Gdy ochłonęłam wróciłam na salę. Dopiero o 3 zaczęliśmy wracać ale zawiózł mnie do siebie.

- Dlaczego nie odwozisz mnie do mnie? - spytałam nie rozumiejąc.

-bo chcę cię mieć na oku.

- Jestem duża i sobie poradzę - zaśmiałam się .

-Nie wątpię

- Odwieziesz mnie? - popatrzyłam na niego. Cały czas siedzieliśmy w aucie.

-Nie.-.wyciągnął mnie z samochodu i zaniósł do jakieś sypialni .

- Jak to nie? - zdziwiłam się. Znowu przygryzał wargę co mnie dekoncentrowało.

-No nie.- powtórzył i zdjął moją sukienkę odwieszając ją na krzesło. To było bardzo dziwne, zachowywał się tak strasznie swobodnie jakbyśmy najnormalniej w świecie rozmawiali. Przez ilość alkoholu w moim organizmie zamiast zrobić cokolwiek tylko patrzyłam na niego zdumiona. Przyciągnął mnie do siebie i powoli nasunął na mnie koszulkę. Przyjechał dłońmi po moich biodrach i położył mnie na łóżku . Moje ciało przeszły dreszcze, sama nie wiem czym do końca były one spowodowane.

-Zaśniesz sama?- spytał układając mi głowę na poduszce .

- T-tak. - ledwo wymówiłam.

-Na pewno Bells? Czy mam się położyć obok?

- Harry od kilku miesięcy mieszkam sama... - zauważyłam. To było dla mnie na prawdę krępująca sytuacja. On sam mnie zawstydzał.

-Tak, ale jesteś pod wpływem alkoholu i wolałbym wiedzieć gdyby cię coś działo.- usiadł przy mnie i zdjął moje szpilki masując mi stopy.

- Wszystko jest ok. - usiadłam zabierając swoje nogi, no przecież nie będzie mi ich masował. - Dobrze się bawiłam - powiedziałam kiedy mi się przyglądał.

-Przestań uciekać. Nic ci nie zrobię. Połóż się. Spróbuj zasnąć. Będę w gościnnym obok.- powoli znów mnie położył i przykrył satynowa kołdrą .

- Dziękuje. - powiedziałam senna. Mężczyzna wyszedł, a ja już po chwili odpłynęłam.

Harry

Gdy rano się obudziłem, pierwsze co zrobiłem to poszedłem pod prysznic. Odświeżyłem się i ubrałem. Zajrzałem do Annabel, która słodko spała w moim łóżku. Uśmiechnąłem się i zszedłem na dół, aby zrobić śniadanie. Ta dziewczyna miała coś w sobie. Coś co nie dawało mi spokoju. Po prostu nie mogłem odpuścić i być z nią na relacji uczeń nauczyciel. Chciałem by była bliżej . Wiedziałem jednak że jest to niewłaściwe co totalnie mnie dobijało. W sumie jakbym się przeniósł do innej szkoły, nie byłbym jej nauczycielem.. Ale wątpię żeby przyjęli mnie gdzie indziej. W końcu o tą pracę starałem się bardzo długo. No i codziennie widuje Annabel. Moje przemyślenia przerwał dźwięk schodzenia ze schodów. Dziewczyna weszła do kuchni lecz chyba nie była w dobrym humorze.

-Witaj Ann. Boli cię głowa? - spytałem od razu. Odwróciłem się do szafki i wyjąłem na wszelki wypadek tabletki, a zaraz potem powróciłem do smażenia naleśników.

- Nie powinnam była tu spać. - powiedziała ignorując moje pytanie. - Też nie powinieneś na to pozwolić.

-Niby dlaczego? - spojrzałem na nią. - Czy to uważasz za granicę niestosowną?

- Widziałeś mnie w samej bieliźnie. - jej policzki od razu zrobiły się czerwone.

-Widziałem.- wzruszyłem ramionami. Jak ja lubiłem gdy ona się rumieniła. Była urocza.

- Nie powinieneś do tego dopuścić.

-Uważam że znacznie przesadzasz. Proszę.- podałem jej talerz .

- Jesteś starszy , powinieneś być rozsądniejszy ode mnie. Pomijając fakt że jesteś moim nauczycielem, bardzo istotny fakt, to przecież ja cię prawie nie znam.

-Ale czy ja ci coś zrobiłem? Co ja kobiety w bieliźnie nie widziałem? Jestem twoim nauczycielem, ale nie chcę być tylko nim.

- Jesteś też sąsiadem, ale nie rozumiesz że ja cię prawie nie znam? Poza tym nie możemy być razem widziani. Mnie wyrzucą ze szkoły a ciebie zwolnią. Może powinnam znowu zacząć jeździć do szkoły autobusem... Ja cię lubię, ale po prostu staram się myśleć trzeźwo, też powinieneś. - mówiła głosem wypranym z uczuć.

-Nie wywala mnie z pracy a ni ciebie ze szkoły. Przestań się tak martwić. Nic złego nie robimy.

- Ale ktoś z zewnątrz może tak pomyśleć. Nie często nauczyciel bierzę swoją uczennice do clubu i jeszcze potem przenocowywuje ją u siebie w domu.

-Nikt stąd nie wie że cię uczę .

Nie odpowiedziała tylko kończyła jeść. Walnąłem pięścią w blat i podszedłem do niej ujmując jej twarz. Popatrzyła mi w oczy. 

- Nie rób tego - powiedziała ledwo słyszalnie. Nachyliłem się całując jej usta. Delikatnie, czule. 

-------------------------------

Wielkie dzięki wszystkim którzy pomogli przemówić nam do rozsądku tamtej dziewczynie.

To taka pierwsza bardziej oficjalna część.

Teraz

jest nowy rozdział.

Liczę że się spodoba i pokażecie to przez sporą liczbę komentarzy pod nim. Zaczęło się robić ciekawie pomiędzy naszymi bohaterami więc jeśli chcecie szybko następną część to palce na klawiaturę i pisać ;)